Aşkar bir doru at. Mûte’de savaş kızışınca Hz. Cafer’in üstünden inip düşman eline geçmesin diye boynunu vurduğu Şakrâ'nın soydaşı. Hızır’ın “Tiz Div-zâde Aşkar’a bin” emriyle uyanan Battal Gazi’nin ona denizler aşıran yoldaşı. Şeyh Galib’in Hüsn ü Aşk’ında “Aşkar süzülüp misâl-i ankâ / Ol âteşe girdi bî-muhâbâ” beytiyle şahlanıp Hüsn’ü ateş denizinden geçiren sırdaşı. Ve bugün bu soylu at, Türk edebiyatı kulvarında koşmaya devam ediyor. Soy belli! Menzil belli!